Sam zabieg Lenka przetrzymała nadspodziewanie dobrze, dopiero przy drugim uchu zorientowała się, że coś jest niedobrze i się rozpłakała. Uszy również poradziły sobie z ciałem obcym bardzo dobrze, nie puchły, nie ropiały, w ogóle nic się z nimi nie działo. Zgodnie z zaleceniami kosmetyczki przemywaliśmy uszy wodą utlenioną i przez parę dni, a nawet tygodni, nie próbowaliśmy zmieniać kolczyków.
Potem namiętnie zaczęły nam się gubić zapięcia. Jeśli tylko nie uważaliśmy przy zmianie ubranka, zatyczki wsiąkały nie wiadomo gdzie i kiedy. Wypróbowałam wszystkie możliwe typy kolczyków i zapięć. Nie dawało rady. Nawet te specjalne kolczyki dla małych dzieci z bezpiecznym zapięciem, absolutnie nie do odpięcia, nie zdały egzaminu.
W końcu, kiedy Mała poszła do żłobka, zrezygnowaliśmy z kolczyków definitywnie. W przypadku kolczyków zapinanych ryzyko przerwania ucha przy zabawie z innymi dziećmi było zbyt duże. Jeśli zaś chodzi o wkręty istniała obawa, że Lenka zgubi gdzieś zapięcie a inne dziecko je znajdzie i na przykład połknie.
Lenka, jako bardzo zgodne i ugodowe dziecko, szybko pojęła, że do żłobka (a później do przedszkola), kolczyków zakładać raczej nie można. I tak jest do dnia dzisiejszego. Czasami w weekendy, czy inne wolne dni prosi, żeby Jej założyć kolczyki. Stoi wtedy przed lustrem i podziwia swoje odbicie, ale specjalnie przy kolczykach się nie upiera.
W zasadzie do dzisiaj mam w sprawie kolczyków u dziecka mieszane uczucia. Przekłuwać, nie przekłuwać? Jeśli nie, to dlaczego? Jeśli tak, to kiedy? Przekułam dziecku uszy, dziecko jest w zasadzie zadowolone, więc nie widzę w tym nic złego. Może powinnam poczekać, aż Lenka sama wyrazi chęć posiadania kolczyków? Nie wiem... Kolczyki na pewno do szczęścia potrzebne nie są, ale trochę radości jednak dają. A kiedy jest najlepszy czas na przekłucie dziecku uszu? To już każdy musi ocenić sam.
Ja uważam, że albo jak dziecko jest malutkie (powyje i przeżyje, tak jak szczepienia i inne "badania" w tym wieku) albo jak już samo chce i rozumie, że to boli. Moja córka nie ma kolczyków, bo mąż nie chciał, dla mnie to nie była sprawa życia i śmierci, więc się zgodziłam - wyjątkowo ;) - z mężem. Czasem coś mówi, że chce, ale jak mówię, ze to ukłucie to już nie :D jak będzie chciała i zgodzi się na to, z świadomościa, że to boli to ok-droga wolna :)
OdpowiedzUsuńnie dalej jak wczoraj sie zastanawiałam nad tym...ale po kilku minutach doszłam do wniosku, że Wiki sama w przyszłości zadecyduje.
OdpowiedzUsuńJa w zasadzie do dzisiaj nie wiem, czy dobrze zrobiłam przekłuwając Małej uszy, ale chyba jednak cieszę się, że mamy to już za sobą:)
OdpowiedzUsuń