Kupujemy bilety i idziemy na przystanek - ważne, żeby nie były to godziny szczytu, bo jazda w nieziemskim tłoku jest raczej mało atrakcyjna. Wybieramy więc sobie jakąś mniej uczęszczaną, albo szczególnie długą linię (ewentualnie wsiadamy w to, co akurat się podstawi) i jedziemy.
Najważniejszym elementem autobusowej wycieczki jest oczywiście kasowanie biletów. Łupieże przepychają się do kasownika i kłócą się zawzięcie, kto ma pierwszy skasować bilet. Potem usadzają się na fotelach (przy okazji awanturując się o miejsce przy oknie) i robimy sobie pętlę po mieście. Całe szczęście, że bilety nie są czasowe, więc można się przejechać naokoło:)
Dzieciaki są zachwycone, oglądają widoki za oknem - siedzi się wysoko, okna są duże, więc wszystko widać. Kiedy znudzą Im się widoki za oknem, komentują ubiór, wygląd i zachowanie współpasażerów - nie zawsze po cichu i w ogóle są w siódmym niebie.
A przy okazji poznają swoje rodzinne miasto z nieco innej perspektywy.
Fajny pomysł :-) U mnie nie przejdzie bo mam chorobę lokomocyjną, ale mąż zabrał kilka razy dzieci na taką wycieczkę :-)
OdpowiedzUsuńNo tak, z chorobą lokomocyjną to sobie raczej nie pojeździsz!
UsuńAni autobusem, ani statkiem, łodzią. Daję radę w pociągu i jako kierowca samochodu. O samolocie nawet nie myślę ;-)
Usuńciekawa atrakcja:))
OdpowiedzUsuńBardzo fajny pomysł na nudę:)
OdpowiedzUsuńNastępna w kolejce jest wycieczka pociągiem:)
OdpowiedzUsuńSuper pomysł. Znaczy na wakacje musisz zaplanować podróż tak, żeby udało się autobusami miejskimi na miejsce zajechać :)
OdpowiedzUsuńByłoby ciężko, hihihihi.
UsuńMój Kacper tez uwielbia autobusy:) u nas są żółto zielone, ale ja mam jakos sentyment do tych czerwonych:)
OdpowiedzUsuńJa też z rozrzewnieniem wspominam czerwone:D
Usuń