Moje nudne życie...

Czasami zdarza mi się pomyśleć, że mam strasznie nudne życie. Naokoło to samo: praca, dom, przedszkole, dom, przedszkole, praca i znowu dom. Codzienne wykonywanie tych samych czynności często bardzo mnie męczy.
Czasami mam ochotę na jakąś odmianę, jakiś zwrot losu, niespodziewane zdarzenie, jakąś zmianę w tej codziennej monotonii.
Jednak już chwilę później zmieniam zdanie i zaczynam doceniać moją codzienną nudę. Kiedy pomyślę sobie, jakie ludzie mają problemy, jakie troski i zmartwienia, chore dzieci, problemy z kredytami i inne atrakcje, to nie chcę nic zmieniać w swoim życiu.
Mam dwójkę zdrowych, w miarę "normalnych" dzieci, stałą (chociaż kiepsko płatną!) pracę i szczęśliwy dom. Owszem, czasami brakuje nam pieniędzy na pewne przyjemności, ale nie brakuje nam na jedzenie i na zaspokajanie podstawowych potrzeb. I może powinnam oczekiwać od życia czegoś więcej, ale chyba powinnam także dziękować losowi za to, że nie mam mniej.
Tak więc, za każdym razem, kiedy zaczynam tęsknić za jakąś odmianą w swoim życiu, od razu uświadamiam sobie, że może być dużo gorzej i zaczynam lubić swoją codzienną nudę, rutynę i monotonię:)

źródło: internet