Kiniowo-zimowo

Zasypało cały świat jakimś białym puchem! Przez okno wygląda to nawet całkiem interesująco. Jest tak jasno i czysto:)

Siedzę cały dzień na parapecie i obserwuję ptaki przylatujące do tego śmiesznego domku za oknem - to się chyba nazywa karmnik, w sumie bardzo słusznie, bo karmi się w nim ptaki. Przylatują całymi stadami i wydziobują te ziarenka. Szczerze mówiąc moja pani powinna chyba dostać mandat za nieodśnieżanie dachu tego domku. Przecież może się zawalić i ptaszkom stanie się krzywda! I na co wtedy będę polować???

W każdym bądź razie ta cała zima była całkiem fajna i przyjemnie się na nią patrzyło, dopóki moja durna pańcia nie stwierdziła, że nieco przybrałam na wadze i chyba mam za mało ruchu!

Ale wymyśliła!!!

No dobra! Może faktycznie nieco mi przybyło tu i ówdzie, ale przecież zimą to całkiem normalne! Nie trzeba od razu wymyślać mi spacerów, których wcale nie pragnę i usiłować zapakować mnie w te głupie, zielone szelki! Na szczęście podczas operacji "zaszelkowywania" udało mi się umknąć z rąk oprawczyni i na dwa dni zniknąć w moim azylu za szafkami w kuchni:)
Na niewiele się to jednak zdało, bo dzisiaj moja durna pani przypomniała sobie o swoich planach spacerowych i znowu mnie dorwała! Na szczęście już nie próbowała zasznurować mnie w te głupie szelki, bo i tak nie bardzo jej to szło. Postanowiła natomiast pokazać mi uroki zimy i zapoznać z tym dziwnym, białym puchem za oknem.
Jak postanowiła, tak zrobiła! Najbezczelniej w świecie wyrzuciła mnie na balkon!!!

No w szoku byłam po prostu! Usiłowałam schować się pod choinką, ale to białe, zimne "coś" było dosłownie wszędzie!

Po około trzydziestu sekundach zaczęły mi marznąć łapy i głośnym miauczeniem dopominałam się o bezzwłoczne wpuszczenie mnie do ciepłego domku!

Po dzisiejszej przygodzie i traumatycznych doświadczeniach stwierdzam kategorycznie, że zima nie jest moją ulubioną porą roku i zdecydowanie wolę wylegiwanie się w łóżku z dzieciakami i oglądanie tych ich durnych bajek!